مراسم مرثیه حضرت رباب در معراج شهدا برگزار گردید+تصاویر

وی با بیان اینکه به چشم دل دیدن، بستن چشم سر می‌خواهد خاطرنشان کرد: با چشم دل دیدن کار همه نیست، یعنی اگر کسی توانست از آنچه که از اطراف اوست بگذرد، این مقدمه می‌شود که از آن چیزی که جلوی دلش قرار گرفته بگذرد. خوش به سعادت کسانی که در دنیا ملکوتی زندگی می‌کنند، روی زمین هستند ولی زمینگیر نیستند، خداوند در این باره برای ما نمونه‌های کثیری می‌آورد. شکوه و گذر از دنیا رشد جامع می‌خواهد. آن کسی که می‌خواهد به رشد و تعالی که به خدا نزدیک است برسد، باید حتی به ظاهر دنیا نگاهی جامع داشته باشد و تمام دنیا را ببیند، زمین خوردن و بالا رفتن دنیا و تمام ابعاد دنیا را ببیند، یعنی هم راحتی و هم زحمت دنیا را درک کرده باشد. صدای هل من ناصر ینصرنی کامل‌ترین خلیفه خود را به گوشمان می‌رساند که این کار را برای جامعیت نظر به دنیا انجام نمی‌دهد، عالی‌تر از نظر جامع به دنیا گذر کردن از دنیا و دیدن باطن و حقیقت عالم است. باطن انسان یک قسمتی از این عالم و باطن آنچه در دنیاست، بقیه عالم است. در این معرکه کسی توانمند است که از جامعیت نظر به دنیا کم‌کم، نظر وجودی به ولی خدا و امام خود می‌کند. 

پناهیان در ادامه سخنان خود افزود: ما این مراتب را با اختلاف در بانوان کربلا می‌بینیم، بانویی که داغ همسر، فرزند شیرخواره و رنج اسارت می‌بیند ولی از حرکت نمی‌ایستد بلکه حرکتش شاهدانه می‌شود، جهاد اول حرکت و سرعت برای آسان‌کردن رسیدن به مرتبه کامل شهود است، شهدای ما بندگانی مومن و متقی بودند که راه شهود را طی کردند اما یک‌سوم آسان شدن این راه برعهده همسران همراهی است که گذر کردن از ظاهر زندگی و خانواده را برای آنها آسان کرده‌اند و دوسوم باقی می‌مانند که شهید به مرتبه شهادت می‌رسد اما جهاد همسران شهدا باقی است. 

این مبلغ مذهبی با اشاره به اینکه کارهمسران شهدا رسالت است اظهار داشت: همسران شهدا یادگاران این انسان‌های وارسته عزیز شده خدا بین ما انسان‌هایی که در این دنیا دست و پا می‌زنیم هستند. من خجالت می‌کشم که بگویم یا رب‌العالمین رویت جمال دل‌ربای غریبت آرزو است، شما همسران شهدا این را بخواهید، من اجازه ندارم همچین موردی را از خدا بخواهم از بس که سرگرم و مشغول این دنیا هستم و سهل‌انگاری کرده‌ام. شما عزیزان را خداوند از قبل از شهادت همسران‌تان انتخاب کرده و شما را یار و یاور او برای آسان کردن گذر از این دنیا کرده است. ما به این امید به این مجلس آمده‌ایم و پشت سر شما عزیزان قرار گرفته‌ایم که به ما توجه شود، آخرت جلوه‌ای از ابدیت انسان است، امام سجاد (ع) در این باره فرمودند سخت‌ترین لحظه‌ای که تک‌تک انسان‌ها با آن روبه‌رو می‌شوند ملاقات با پروردگار است. از هولناک‌ترین و وحشتناک‌ترین لحظه‌های ورود به قیامت، حشر است، انسان آن لحظه خود را شهود می‌کند. شما همسران شهدا راه را برای همسران‌تان آسان کردید و همسران شما راه را برای شما باز کردند، دوسوم جهاد شما رسالت بلیغ بوده و مرتبه شهود، ملکوت است. 

وی در ادامه افزود: رسالت شما همسران شهدا رسانا بوده و این رسالت میراث‌داری شهدا است، خیلی اوقات عزیز از دست می‌دهیم ولی میراث‌خوار هستیم که حتی این را در مرتبه علما نیز مشاهده می‌کنیم، حسرت لحظه ملاقات و حسرت قیامت میراث‌خواری شهدا می‌شود اما میراث‌داری یعنی آنچه شهید گرفت و به آن رسید را به دیگران رساندن است. خانم رباب میراث‌دار آقا اباعبدالله الحسین هستند زیرا زیر سقف آسمان نرفته‌اند که اعلام کنند چگونه بدن مطهر بهترین انسان و عزیز حضرت فاطمه زهرا ۳ روز ۳ شب روی زمین افتاد.   او امام حسین را یاری کرده بود اما در ابلاغ رسالت پایش می‌لرزد و محکم ایستادگی می‌کند، شهدای مدافع حرم در غربت شهید می‌شوند، شهدای دفاع مقدس در مرزها و حراست از کیان مرزها به شهادت رسیدند اما شهدای مدافع حرم برای این شهید شدند که حتی مرزهای ما امن بمانند و از آن گذر کردند و در غربت شهید شدند.  خوش به سعادت شما همسران شهدا که انتخاب شدید، یکی از مسائلی که در میراث‌داری این شهدا است حفظ غربت است، مادران شهدا و فرزندان آنها معزز هستند، در اینجا یادی می‌کنیم از همسران شهدای کربلا مثل خانم رباب که مدت کوتاهی بعد از امامش از دنیا رفت یا همسر حضرت عباس حتی به یک سال نکشید که از دنیا رفت اما اسمی از این عزیزان برده نشد. یکی از کرامات غربت گذر از ظاهر دنیا و غربت است. غربت آغاز اسلام، میان کفر و معاندین بود. غربت برگشتی اسلام میان مسلمینی است که اسلام را با حب دنیا و نفسانیت مخلوط کرده و غرق ظواهر دنیا می‌شوند و به عنوان مسلمان خود را معرفی می‌کنند. امام باقر می‌فرمایند مومنین رستگار می‌شوند چون نجیب هستند، مومن غریب است، مومن دنبال ظواهر نیست، چون هنگامی که رستگاری در اطاعت از فرامین الهی است، همه مردم حاضر به طاعت نیستند، اگر همه مومن را یاری نکردند باید خود راه را ادامه دهد و از راه نماند.

پناهیان گفت: شما همسران شهدا زخم زبان شنیدید، همراهی ندیدید و تنهایی کشیدید، غربت کرامت است، همچنین رسالت شهادت است، چرا عزیزترین یادگار پیامبر خدا علم غریبی برمی‌دارد و بیش از ۱۴۰۰ سال است که حضرت فاطمه زهرا علمدار غربت است. روایت داریم که امام حسین به کسی که برای او گریه می‌کند نگاه کرده یعنی تک‌تک گریه‌کنان امام حسین را خود ایشان نگاه کرده و طلب مغفرت می‌کند، فکر می‌کنید این شهدا دوست دارند اسم‌شان فاش شود، مگر اینکه رسالتی گردن آنها باشد، گاهی اسم یک شهید وسط می‌آید، ذبح شهید وقتی است که در غربت سر می‌برند، اما یک ذبح دیگری دارد آن موقعی است که دشمن و منافق می‌گوید ما شهادت این شهید را مقام می‌دانیم که این برای شهید آرامش روح است. خوش به سعادت شهدایی که اسم‌شان گم شده است، ابلیس دستفروش و دوره‌گرد است و سروصدا و هیاهو ایجاد می‌کند و پای بساط انسان‌های ظاهربین می‌رود و آنها را جذب می‌کند و سپس غارت و راهزنی خود را انجام می‌دهد، میراث دار شهدا باید مراقب این راهزنی ابلیس باشد. شهید حججی قرار است در دنیا شهادت را معرفی کند اما شهیدی مثل حسین قمی قرار نیست کسی با او آشنا شود.

این مبلغ مذهبی ادامه داد: آن چیزی که باید جهانی شود رسم شهدا بوده نه اسم شهدا و آن چیزی که باید عالمگیر باشد عقیده، اخلاق و رفتار شهداست و آن چیزی که باید جهانی شود باور شهودانه شهادت است که این خداوند این رسالت سنگین را به همسران شهدا واگذار کرده است. خدا به همسران شهدا کمک کرده که در ظواهر دنیا نباشند، غربت که از شهید گرفته می‌شود امتحان جدید و کار سنگین‌تر می‌شود، وقتی از ساحت مقدس نبوی سوال می‌کنند که غریب کیست، یکی از جملاتی که حضرت در این باره می‌فرماید این است که غریب کسانی هستند که زنده می‌کنند آنچه که از سنت‌های من را مردم میرانده‌اند و کسانی هستند که کارها و رفتارهای ظاهر و آشکار را اصلاح می‌کنند، خوش به سعادت شما و همسران شهدا که پشت سرای مقتدای خودتان سنت نبوی را احیا می‌کنید.  خود شهید همسران شهدا را فراموش نمی‌کند و از آن عالم یار و یاور شما می‌شود کافی است این غربت‌ها را با تقوا و تکیه بر خدا بگذرانید، رهاورد این غربت، توان و اوج‌گیری به مناجات در این دنیا است. خوش به سعادت شما همسران شهدا که اگر این متاع را دائم به شکل صحیح پشت سر خانم رباب و همسران ائمه شهدا با برکتی که خدا عنایت می‌کند به منزل مقصود برسانیم.