سفر شهادت
-
امام موسی صدر
-
امام موسی صدر
-
۸ خرداد ۱۴۰۲
-
264
-
9786005676372
دکتر علی شریعتی در کتاب حسین وارث آدم میگوید: «... اگر یک خون پیام نداشته باشد، در تاریخ گنگ میماند، اگر یک خون پیام خویش را برای همهی نسلها نگذارد، جلاد، شهید را در یک عصر و یک زمان محبوس کرده است.» به راستی که چنین است، راه شهید، خونش و هدفش باید گفته و نسل به نسل فهمانده شود. اولین راویان امام حسین(ع)، زندهترین شهید تاریخ ، حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) بودند که نگذاشتند صدای شهادت و حق خاموش شود. بزرگمردان و زنان زیادی در تاریخ شیعه تلاش کردهاند تا پیام شهادت را به زبان، قلم، عمل و منش به عالم نشان دهند. امام موسی صدر، روحانی بزرگ شیعه نیز چنین بود و چنین زیست، او با آنکه در تاریخ گمشده ولی همچنان اثر و قلمش چنان که شایسته است اثرگذار است. سفرشهادت مجموعه سخنرانیهای ایشان دربارهی عاشور و حسین(ع) است که روایتی ارزشمند در اختیار مخاطب قرار میدهد.
درباره واقعه عاشورا
واقعهی عاشورا یکی از پایههای شیعه و از مهمترین وقایع تاریخ اسلام است. سال 61 هجری درحالیکه بنیامیه تلاش میکرد برای اولین بار خلافت را در اسلام موروثی کند و معاویه بن ابوسفیان پسرش یزید را به جانشینی برگزیده بود. امام حسین(ع)، سومین امام شیعیان حاضر به بیعت نشد و خروج کرد. ایشان با خانواده و یاران نزدیکش به سفر حج رفت اما با نامهای از طرف بزرگان کوفه که حسین(ع) را به کوفه دعوت کردند، سفرش را نیمه کاره گذاشت و کاروانش را به سوی این شهر حرکت داد. هرچند کوفیان عهد شکنی کردند و در سرزمین کربلا راه و آب را بر کاروان امام حسین(ع) بستند و جنایتی را رقم زدند که امروز پس از هزار وچهارصد سال هنوز هم اشک به چشمها میآورد و میلیونها انسان در سراسر جهان هر ساله برای آن عزاداری میکنند.
درباره کتاب سفر شهادت، چرایی سوگواری برای عاشورا
کتاب سفر شهادت؛گفتارهایی دربارهی واقعه عاشورا مجموعهای از سخنرانیهای امام موسی صدر دربارهی واقعهی عاشورا و حضرت اباعبدالله الحسین است که در این کتاب گردآوری شده است. سفر شهادت هفتمین کتاب از مجموعه کتابهای در قلمرو اندیشه به قلم امام موسی صدر است. در بخش یادداشت ناشر در ابتدای کتاب دربارهی محتوا و هدف نگارش کتاب آمده است: «کتاب پیش روی شما حاوی سخنرانیها و پیامها و مقالات امام موسی صدر دربارهی واقعهی عاشوراست. در این گفتارها امام موسی صدر به تبیین هدف امام از این حرکت پرداخته است. نیز به آسیبشناسی سوگواری و هدف از سوگواریها پرداخته و گفته است که چرا به سوگ مینشینیم.»
«میثم مطیعی» مداح اهل بیت در یکی از سخنرانیهایش در دههی محرم این کتاب را معرفی کرده است. موسسهی فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر برای این کار از ایشان تقدیر کرده است.
این کتاب 17 بخش دارد. عنوان بخشهای کتاب امام موسی صدر عبارتند از :
سفر شهادت
حسین(ع) وارث انبیا
پرتوهایی از انقلاب کربلا
به سوی خط حسینی
امام حسین(ع) قداست جانفشانی
مناسبتهای ماه رجب و زیارت امام حسین(ع)
امام حسین(ع)، پیشوای اصلاحگری
عطای حسینی در واقعه کربلا
از دریچهی عاشورا
حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات
صلح، پیوند پایندهی اسلام و مسیحیت
نامهای به مردم لبنان
شهادت، چشمهی جوشان تحول
زینب(س)، شکوه شکیبایی(1)
زیتب(س)، شکوه شکیبایی(2)
رسالت حضرت زینب(س) در عاشورا
در پیوست کتاب نیز خطبهی حضرت زینب(س) در کاخ یزید آمده است.
اسلام واقعی اسلام حسین است و، به همین سبب، زیارت با معرفت امام حسین(ع) برای حسینیها بالاتر از هزاران حجی است که یزیدیها به جا میآورند. این معنای آن است که میگویند زیارت امام حسین(ع)بالاتر از حج و عرفه است، و الا همهی عزت و شرف او از اسلام است و امکان ندارد بالاتر از حج و اسلام باشد، زیرا همهی عظمت او از اسلام و از حج است. بله، هزاران حج صوری با زیارت امام حسین(ع) برابری نمیکند، چون حج واقعی و اسلام حقیقی به دست او سیراب شد و رشد کرد وحیات خود را دوباره پیدا کرد.
ماه رجب، ماه مبارک و زمان این اعمال است و شکی نیست که زنده نگه داشتن این ماه، بازگشتی است به سوی خدا. باید در این ایام توجه و آگاهی داشته باشیم و از ان برای زندگی ظاهری و یزیدیمان درس بگیریم. این شعارها و ، همچنین، روزه گرفتن در این ماه، ما را برای درک واقعی این معانی آماده میکند و از این ماه موسمی عظیم و مناسبتی برای بازگشت به سوی خداوند میسازد.
در حدیث شریفی آمده که در روز قیامت ندا میدهند: «این الرجبیون؟» یعنی کجایند کسانی که ماه رجب را محترم شمردند و روزهایش را روزه گرفتند و مناسبتهای آن را همراه با درک و شعور برپا کردند و از آن برای زندگی سعادتمندانه و اسلامی و پاک و عزتمندانه و حسین گونه توشهی کافی برگرفتند؟ اعمال بسیاری در این ماه وارد شده است که امیدواریم توفیق انجام دادن آنها را پیدا کنیم.
برادران من، این گرفتاری و بحرانی که در این ماههای مبارک گریبان ما را گرفته، نتیجهی کنار گذاشتن اسلام در عرصههای مختلف زندگی است، یعنی اسلام در هیچ یک از شئون زندگی ما وارد نشده است.